Lectio Divina is een meditatieve manier van omgaan met een stukje spirituele tekst – bijvoorbeeld uit Een cursus in wonderen of The Way of Mastery.
Bij dit lezen gaat het er niet om of je alles snapt wat er precies bedoeld wordt.
Het gaat erom dat je geraakt wordt in wie je werkelijk bent: Liefde.

In de monnikenliteratuur spreekt men over vier fasen of trappen van de Lectio divina:
lectio (lezing van de tekst), meditatio (intensief nadenken over de tekst), oratio (je uitspreken over de tekst) en contemplatio (de tekst volledig tot de jouwe maken, de tekst beschouwen).
Deze fasen vinden we ook terug in de eerste zin van de regel van Benedictus: aandachtig lezen, aandachtig luisteren, van harte instemmen, daadwerkelijk respons geven.

Er zijn vier stappen
1 – Lectio / aandachtig lezen
Het gaat hier om een heel langzame lezing van de tekst, bij voorkeur hardop, zodat je de woorden echt in de mond neemt en proeft. Je leest de tekst langzaam, nauwkeurig en hardop een aantal keren, precies zoals het er staat. Je probeert de woorden echt te horen, en te proeven. Je bent nog niet bezig met de uitleg, of wat het jou allemaal doet of niet, maar eerst eens gewoon goed lezen wat er staat, en hoe het er staat.
Je geeft een eerste reactie: Welke woorden vallen op? Wat hoor je meeklinken? Wat raakt je?
Wat vind je mooi?

2 – Meditatio / aandachtig luisteren
De tekst wordt gelezen tot een woord of zinswending je raakt, tot je iets beluistert, waaraan je blijft haken. Dit woord of deze zinswending wordt hardop herhaald, als het ware herkauwd. In het Latijn heet dit proces ruminatio, herkauwen.
Nu overweeg je de tekst, je mediteert erover, je onderzoekt welke kernwoorden erin klinken en hoe de context ervan is, en hoe het bij jou binnenkomt.
Wat lees je in de tekst? Wat probeert de tekst te zeggen.
Wat valt op? Welke vragen roept de tekst op? Wat zou de betekenis kunnen zijn van dit verhaal? Wat heeft de tekst je persoonlijk te zeggen?

3 – Oratio / van harte instemmen
In deze fase wordt verwoord hoe je de tekst begrepen hebt en waaraan de tekst je doet denken. Het is als het ware de samenvatting van alle opmerkingen en overwegingen tot nu toe. Je laat daarmee zien dat je wat met de tekst kunt, dat de tekst je inspireert.

Vervolgens breng je je leeservaringen en alles wat er bij je bovengekomen is in een grotere ruimte, de ruimte van het gebed. Gebed heeft met je verlangen te maken. Je stelt je open voor hoe God zelf je wil aanspreken, voorbij aan wat je er allemaal zelf aan hebt bedacht. Je opent je voor creatieve inzichten, voor iets ´van de andere kant´. En je maakt jezelf beschikbaar voor de invloed van God.
Wat zet aan tot gebed? Welk gebed roept de tekst bij je op?

4 – Contemplatio is het moment dat er zo´n creatief inzicht binnenvalt, dat je voorbij je eigen grenzen en beperkte weten wordt meegenomen. Dat kun je niet organiseren, maar het kan je overkomen, als uitkomst van de weg die je bent gegaan in het lezen van de tekst.
Laat de tekst in stilte langere tijd dieper doorwerken op de betekenis voor je.

Actio: de handeling. Soms wordt daar dan nog dit vijfde element aan toegevoegd. Je brengt de inzichten die je hebt gekregen in praktijk. Want daar mogen ze getoetst en gezuiverd worden, steeds weer opnieuw. Hoe kun je dat wat jou geraakt heeft in de praktijk brengen? Laat een concreet voorbeeld in je opkomen.