Wellicht herken je je hierin?

Ja, ik verlang ernaar te stralen. Ja, ik wil me graag altijd ‘goed’ voelen, stromend en vredig.
Dan ben ik tevreden over mezelf. Maar welk deel in mij wil zich altijd maar goed voelen?
Zou het niet de grootste vrijheid zijn als dat niet hoeft? Als ik werkelijk alles als neutraal ga zien. Als ik wel ín de wereld ben maar niet ván de wereld. Ik bén immers niet mijn gevoel.

Ik sta gevoel toe én weet dat ik er op een
bepaald niveau voor kies. Ik ben immers de enige bron van mijn ervaring! (Axioma 1 uit De Weg van het Hart) In het toestaan zit het dragen, het omarmen, ademen en uithouden.

Zijn met wat is, zonder het weg te willen
hebben. Ja, wel mijn Licht aanzetten, in het weten dat dit is wat ik werkelijk ben.
Dit mag steeds in de diepte beseft worden. Dit is leven.
Uit de kleinheid stappen van ‘nodig hebben’, willen krijgen en altijd ‘goed’ willen voelen.

Bij dit overpeinzen ontdekte ik trouwens een stem in mij die gelooft dat ik iets verkeerd doe als ik me niet goed voel, een stem van zelfafkeuring.
Er is ook een geloof dat anderen me raar zullen vinden als ik straal, het zich persoonlijk zullen aantrekken, of het tot hun eigen prestatie zullen rekenen.
‘Doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg’ kreeg ik te horen als kind, in een barse toon.

Ik wil beginnen met kijken wat er gaat gebeuren als ik er helemaal geen punt van maak als ik me een keer of een dag niet zo lekker voel – opgejaagd, chagrijnig of wat dan ook.
Wat als ik het eenvoudig ga doorvoelen zonder oordeel?

Jump! Spring uit de kleinheid dat het anders zou moeten zijn dan het is. Relax in wat is.
Adem erin. En van daaruit mag er gestraald worden.

Als er wérkelijk gestraald wordt, zonder plicht en pleasen,
vrij en onafhankelijk van de wereld, in alle eenvoud,
zal niemand dat raar vinden, ikzelf ook niet.
Dit is De Weg van Meesterschap!