29/11 2024 Hoe moet dat nou met alle ellende in de wereld om ons heen?! Alle dreiging?
Ik hoor en voel veel vragen hierover … en emoties van machteloosheid, somberheid, boosheid, onverschilligheid, doemdenken en meer. Allemaal vormen van angst.
Angst hoort er eenvoudig bij, bij mens zijn. (*1)
Het betekent vaak dat we op een dieper niveau in onszelf
komen.
Het betekent dat het goed gaat! Het is een keuze voor liefde om de angst te durven voelen. Om bereid te zijn! Het is eenvoudig een trilling, energie. Voel maar.
Zelf heb ik het volste vertrouwen dat de mensheid en de Aarde in een transformatieproces zitten dat alleen maar positief zal uitwerken!
Toch is het goed om te kijken naar wat is.
Er worden mij vragen gesteld zoals:
1 – Dat kwaad moet veroordeeld worden, kan toch niet anders?
2 – Hoe blijf ik uit het oordeel?
3 – Moet ik neutraal zijn?
4 – Wat is mijn bijdrage aan het geheel?
5 – Als ik het aandacht geef versterk ik het toch?
6 – Voel je dan niets meer als je verlicht bent?
Zoals ik het zie en ervaar:
als ik emotioneel geraakt word door iets in de wereld, dan dien ik te voelen,
de emotie te doorvoelen, te voelen in mijn lijf en de adem ernaar toe te brengen, mezelf en het gevoel te accepteren. Dit als eerste.
Het is belangrijk deze stap niet over te slaan en meteen zogenaamd naar de liefde te gaan – omdat ik denk dat dit zou moeten, van me wordt verwacht, ik volg immers een spiritueel pad, omdat ik geleerd heb dat ik de wijste moet zijn, of nog iets anders.
Als ik deze stap oversla komen de emoties later weer tevoorschijn en waarschijnlijk in een nog heftiger vorm omdat ze niet geheeld zijn.
Door te voelen, zonder oordeel, zonder wie dan ook de schuld te geven, ernaar te kijken,
ze waar te nemen in mijn lichaam, rustig met de adem er liefde naartoe te brengen – zullen ze helen op den duur. In eerste instantie gaat in ieder geval de scherpte eraf.
Als ik eenmaal echt liefde kan voelen voor wat ik voel kan dit zeer emotioneel zijn.
De toestemming aan mezelf die ik dan geef voelt hartverwarmend.
Op deze manier gun je jezelf heling, gun je jezelf de kans die in de situatie vervat zit.
Het is een proces, en ik merk tot mijn vreugde dat ik me er losser door voel, vrijer, nu al.
Dan komt het moeilijkste: ook de ánder zijn of haar ervaringen gunnen, precies zoals ze zijn! Oei.
Denk hierbij aan het serenity prayer: (*2) dus vraag je af wat je kunt doen.
We kunnen in ieder geval in liefde denken aan de situatie, of zelfs liefde sturen. De kunst hierbij is om dit te doen puur vanuit verlangen een bijdrage te leveren, dus zonder op resultaat gericht te zijn.
Een mooi werkzaam meditatie idee van Henk Fransen: rustig zitten, ademen, gedachten langs laten komen, alle mogelijke, dus ook de oordelen naar mensen of situaties, en dan af en toe in jezelf te zeggen: Ik vergeef.
Daarna kun je daar aan toevoegen: ik laat los. En nog weer later: dank je wel.
Zo kun je leren om dank je wel te zeggen tegen mensen of situaties die je ‘normaal’ veroordeeld of gehaat zou hebben.
Voel maar eens hoe dat voelt!! Hoe licht, hoe merkwaardig heerlijk schoon : ) na aanvankelijke weerstand, waar je trouwens ook ik vergeef tegen zegt.
De 1e vraag: Dit moet veroordeeld worden, kan toch niet anders? Heel begrijpelijk.
Wat we buiten ons zien gebeuren kan er zo afschuwelijk en wreed en kwaad uitzien.
Dus naar al die gedachten en emoties mag gekeken worden zoals ik hiervoor aan geef.
De 2e vraag: hoe blijf ik uit het oordeel? Dat hoeft niet. Als er een oordeel is kun je gaan zitten zoals ik eerder aangaf. Het gaat om liefde en in de eerste plaats voor jezelf en in dit geval voor je gevoel dat je oordeel oproept.
De 3e vraag: moet ik neutraal zijn. Dat hoeft niet. Daar groei je vanzelf naartoe naarmate je angst/pijn minder wordt.
De 4e vraag; wat is mijn bijdrage aan het geheel? Ik denk dat de strijd die in ons heerst, al of niet bewust, tussen zogenaamd goed en kwaad, in de wereld wordt gespiegeld en uitgevochten.
Dus hoe meer wij in onszelf helen, hoe meer we boven de dualiteit uitkomen, hoe meer de wereld dit ook zal laten zien en hoe meer we wat er gebeurt anders kunnen waarnemen.
De 5e vraag: als ik het aandacht geef versterk ik het toch? Dit is niet helemaal waar.
Als je iets aandacht geeft met het verlangen en de intentie tot heling, lost de pijn juist op.
De 6e vraag: maar voel je dan niets meer als je verlicht bent? Mijn antwoord is: dan voel je
mededogen, een diep mededogen, stuur je liefde, gun je de ander de eigen ervaring en kijk je hoe je kunt helpen op een manier dat de ander in de eigen kracht blijft.
*1 Zie het boek Ware Meditatie van Adyashanti bladzijde 56.
*2 Het Gebed om Kalmte (in het Engels: the Serenity Prayer):
God, grant me
the serenity to accept the things I cannot change,
courage to change the things I can,
and wisdom to know the difference.
Een veelgebruikte Nederlandse vertaling is:
God, schenk me
kalmte om te aanvaarden wat ik niet kan veranderen,
moed om te veranderen wat ik wel kan veranderen
en wijsheid om het verschil hiertussen te zien.