Schaduwen – wat ermee te doen?

Kortgeleden zat ik met een vraag. Op zoek naar het antwoord pakte ik zonder erbij na te denken een boek uit de kast en opende het zomaar. Ik kwam uit op blz. 39 bij een gedicht met de titel ‘No doors, only the dark’ – vertaald: ‘Geen deuren, alleen het donker’.

De essentie van dit gedicht is volgens mij: het enige doel van Liefde is alles wat geen liefde is te transmuteren. Draai je om in je ziel en wees bereid te kijken naar je schaduwen. Door de schaduwen te omhelzen met Liefde verdwijnen ze.

Ik ervaar deze boodschap als zo heerlijk vrijheid gevend. Het is een boodschap die door de hele Way of Mastery sijpelt.
Het proces gaat als volgt:
Wees alert en bereid – kom je een schaduw op het spoor – ga zitten – adem diep – open je hart – voel de eventuele pijn – laat het licht erop schijnen, het licht van Liefde – dus heb de schaduw lief – hierdoor wordt de schaduw helemaal uit jou ‘bemind’.

Zie hieronder het laatste couplet van het gedicht waar de schaduw de ‘hel’ wordt genoemd en ‘helemaal uit jou wordt bemind’!

De eventuele pijn is menselijk. Een deel van ons kan dit observeren: oh, zo voelt een mens zich als het gelooft in: verlies, verlating, dat het anders moet zijn dan het is, schuld, enzovoort.

Oh, dus als ik een schaduw op het spoor kom in de vorm van pijn, boosheid, angst, verdriet enzovoort, hoef ik daar alleen maar voor te gaan zitten? Te voelen? En dus hoef ik mezelf niet af te keuren? Het mag allemaal? En ik hoef het alleen maar te omarmen? Te zien wat ik geloof? Ook dat geloof te omarmen zonder verhalen eromheen te bouwen en zonder het persoonlijk te nemen?

Ja maar, wie gaat er nu snijdende angst of diepe somberheid liefhebben?! Dat klinkt krankzinnig. Ja, het gaat om je omkeren in je ziel en dit voelt soms als een brug te ver.
En toch, alleen Liefde heelt! Het resultaat is zo enorm verruimend dat het naar mijn gevoel zeer de moeite waard is. Het geeft ware vrijheid, kracht en verantwoordelijkheid voor jezelf.
Het maakt dat je uit het idee van slachtofferschap kunt stappen. Steeds een beetje meer.

Zie het als een proces en laten we zacht zijn voor onszelf én voor de ‘schaduwen’.

Hier is het gedicht uit ‘Recline in My Soul’ van Jayem.
(Jayem is de naam ontstaan uit de voorletters van Jon Marc Hammer, hij is het kanaal waardoor The Way of Mastery is doorgekomen)

No doors, only the dark

What have I gotten myself into?
love has seduced me to return here,
to this darkness left far behind
and deep within,
but who can blame it?

For Love’s only goal
is to transmute everything
which is not Love.

Turn about in the seat of your soul,
and give up your straining
for ever-greater
ascension.

Look willingly upon the shadows
yet remaining,
for if you find yourself as a body-mind
in the Beloved’s house of many mansions,
they are there seeking to devour you
like hungry ghosts.

Yet,
their embrace in Love
is the very act of union with G-d,
for it is That One who is the love
with which you will love the ‘hell’
right out of you!